lexgroep.nl

Sport? Je noemt het en ik ben één en al oor. Ik deed aan voetbal, tennis en squash, trok een geel T-shirt aan en stapte op een racefiets, en lag al op m’n 18e in de sportschool met gewichten te stoeien. Skiën en snowboarden is jaarlijkse kost, op de fitness van Special Sport in Zoetermeer wissel ik de hardlooptrainingen af met wat cardio- en krachtoefeningen, ik volg frequent een lesje Spinning, en soms stap ik op de MTB.
Over de meeste sporten kan ik aardig meepraten, van voetbal heb ik -net als 15 miljoen anderen- veel verstand. Ik groeide op met voetbal, ben al ruim 30 jaar lang supporter van de mooiste (en énige) club in Manchester (CITY), én heb een (mooie) vrouw Astrid die ook voetbalgek is. Maar als voetballer haalde ik op een Coopertest nooit het 2km-punt!

Sinds 1995 ben ik wat ‘serieuzer’ gaan hardlopen, anders dan een rondje door de wijk in voetbalbroek en op tennisschoenen. Het talent was er niet, en zal er ook wel nooit komen. Al is het alleen al een stel ballonnen kuiten die ik steeds mee moet sjouwen. Ik werd lid van RAP’88 in Zoetermeer (en dat ben ik nog steeds), en legde mij toe op duur en kracht, dan hoefde het allemaal niet zo snel. Bijna elke dag trainen? Geen probleem; hardlopen was leuk geworden. Binnen 10 jaar had ik er 13 marathons opzitten, en bezocht in binnen- en buitenland veelal bergwedstrijden. De mooiste kilometers waren de 42 van de Jungfrau Marathon, de meest steile 21 naar de top van de Schilthorn, de zwaarste vooral door de lengte die in Davos: Net geen 10 uur over 78km door het hooggebergte.Na Davos wilde ik eens onder leiding van een ‘echte’ looptrainer kijken of er nog wat rek zat in de PR’s van 4 tot 6 jaar geleden. Liefst binnen een jaar, hooguit twee. De website van de Lexgroep, en de trainingsmethode van Lex zelf sprak mij wel aan. Dus begon ik in juni 2005 schemagericht aan de missie. Even geen marathons of bergen. Terug naar het kortere werk op de weg. Ik leerde omgaan met tempotrainingen, maakte kennis met baantrainingen, en ik mocht sparren met lopers die veel getalenteerder zijn. De tijden zijn inderdaad een stuk sneller geworden met PR’s op de 5, 10, 15 en 21km. Het eist ook zijn tol: Blessures. Sporten is minder leuk als je niet lekker kunt trainen. De ‘niet-lullen-maar-lopen’ instelling moet bij mij nog wat bijgesteld worden naar ‘niet-lullen-wel-nadenken-dan-lopen’, denk ik zo.

Wat er in de Lexgroep loopt is prima volk. Lekker gedreven, soms stronteigenwijs, volledig tegengestelde interesses en uitéénlopende milieu’s, maar een groep waar iedereen welkom is en zich snel welkom voelt. En die op de zaterdagochtend Meyendel onveilig maakt met heerlijke fartlektrainingen op de soms pittige duingrond. Want daar trainen blijft toch het lekkerste … als ’t goed gaat (en als ik er op de fiets heen kan).

Eric Jonker
30-11-1959